Satanizm okultystyczny

Bardzo częstą pułapką dla wchodzących w satanizm okultystyczny jest wiara w kłamstwo mówiące o tym, że istnieje podział magii na tzw. dobrą i złą. W niektórych kręgach na świecie mówi się (a co gorsza uznaje w praktyce) podział na tzw. magię czarną i magię białą, gdzie czarna magia oznacza jawne odwoływanie się do mocy złych duchów, natomiast biała niby do duchów dobrych. Jest to jedno z największych oszustw ojca kłamstwa - szatana, jakim omamił naiwnego człowieka. Odwoływaniem się do mocy wyższych Dobra, które mogą pochodzić tylko i wyłącznie od Boga, może odbywać się tylko i wyłącznie przez praktyki, które wskazuje Kościół Święty, czyli poprzez modlitwę, sakramenty święte, pokutę itp. Każde odwoływanie się do jakichkolwiek mocy wyższych innymi sposobami niż te są poważnym wykroczeniem przeciw pierwszemu przykazaniu dekalogu:

Człowiek, który szuka pomocy, pocieszenia, czy wstawiennictwa u jakichkolwiek innych mocy, np. za pomocą wróżb, guseł, kart czy wreszcie samej magii, (która w każdej postaci jest czarna i jest odwoływaniem się do złego ducha) wpada w sidła szatana, tego który najbardziej ze wszystkich stworzeń pragnie naszej zagłady. Wiele jest oszustów (fałszywych proroków, wilków w owczej skórze), charyzmatyków, bioenergoterapeutów, wróżbitów, magów itp. którzy podając się za kogoś o niezwykłych zdolnościach nadludzkich próbują nie tylko wyłudzić od nas pieniądze (co jest jeszcze stosunkowo małym złem), ale co gorsza wpędzają w nas w niewolę szatana kierują na drogę zatracenia, która sprawi, że życie stanie się dla nas w ostateczności piekłem.

Czarna magia, czary, obrzędy satanistyczne (czrne msze)

Wspólną cechą tych praktyk jest to, że usiłują zaczarować jakąś określoną osobę przez magiczne formuły lub niekiedy nawet bardzo złożone obrzędy, z wezwaniami skierowanymi do złego ducha, ale bez posługiwania się specjalnymi przedmiotami. Kto uprawia tego rodzaju praktyki staje się sługą szatana. Uprawnianie magii spotyka się w ciągu całej historii ludzkiej i u wszystkich ludów. Dzisiaj również jest wielu takich, którzy wpadają w jej szatańskie sidła. Także wielu kapłanów lekceważy jej niebezpieczeństwo. Słusznie ufni w moc zbawczą Chrystusa, który się ofiarował, aby nas uwolnić z sideł szatana, zapominają o tym, że Jezus nigdy nam nie powiedział, byśmy lekceważyli złego ducha. Dał natomiast władzę wypędzania go i mówił o potrzebie nieustannej walki z nim.

Pismo Święte zadziwia tym, że tak często wypowiada się przeciwko magii i czarownikom, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. W ten sposób przestrzega nas, ponieważ jednym z najczęstszych sposobów, jakim się posługuje zły duch, by związać ze sobą człowieka i go ogłupić, jest właśnie magia, zabobon, to wszystko, co oddaje szatanowi bezpośredni lub pośredni kult. Pismo Święte stanowczo zabrania tych praktyk, w których się dopatruje zapierania się Boga, by oddać się w posiadanie złemu duchowi.

Także u innych narodów karano śmiercią uprawiających magię i chociaż określenia są różnie tłumaczone ich treść jest bardzo jasna. Czarownicy uważają się za panów dobra i zła. Spirytyści i media poświęcają się wywoływaniu duchów wyższych lub duchów osób zmarłych. W rzeczywistości zaprzedają się z ciałem i duszą mocom demonicznym, nie zdając sobie sprawy z tego, że one zawsze używają ich do niecnych celów, chociaż te cele nie pojawiają się od razu.

Człowiek oderwany od Boga jest biedny i nieszczęśliwy, nie potrafi zrozumieć wartości życia, a tym bardziej znaczenia różnych przeciwności, cierpienia i samej śmierci. Pragnie szczęścia takiego, jakie mu podsuwa świat: bogactwa, władzy, dobrobytu, przyjemności, uznania ... I wydaje się, że zły duch mu podpowiada:

Podział magii.

Magię dzielimy na dwa podstawowe rodzaje:

• 1) Magia naśladowcza. - Opiera się na zasadzie podobieństwa w formie i sposobie postępowania oraz na założeniu, że każda istota rodzi istotę podobną do siebie. Lalka wyobraża osobę, której chce się zaszkodzić. Po odmówieniu odpowiednich modlitw obrzędowych wbija się w nią szpilki z myślą zranienia osoby, którą lalka przedstawia: osoba ta będzie odczuwać bóle lub choroby w tych miejscach ciała, w których nakłuto lalkę.


• 2) Magia zaraźliwa. - Opiera się na zasadzie kontaktu fizycznego, czyli na zarażeniu. W celu wywarcia wpływu na jakąś osobę, czarownik musi mieć coś, co do niej należy: włosy, paznokcie, części ubrania, także fotografię, najlepiej przedstawiającą całą postać, ale zawsze z odsłoniętą twarzą. Część oznacza całość. To, czego się dokonuje w stosunku do jakiejś części ciała, będzie miało wpływ na całą osobę. Czarownik wykonuje zabieg z zastosowaniem odpowiednich formuł lub obrzędów, w określonych porach roku lub dnia, przy współudziale duchów, które przyzywa.

W jednym z obrzędów wtajemniczenia w czarną magię, stosowanym przez czarowników na jednej z wysp Zielonego Przylądka, zaleca się, aby wtajemniczana osoba stanęła w pewnym momencie obrzędu przed lustrem, w którym ukaże się jej szatan, aby jej udzielić mocy, czyli broni, którą będzie się posługiwać, by ranić ludzi: ma moc zniszczenia, przeklinania, jasnowidzenia, przewidywania, rozdwojenia, leczenia i jeszcze innych działań, stosownie do zła, jakie jest zdolny wyrządzić, i zgodnie z tym, jak potrafi się sprzeciwić zamysłowi Boga i co jest w stanie zaofiarować złemu duchowi.

Oprócz samego siebie, może zaofiarować swoje dzieci, a także inne osoby zwracające się do niego, bardziej lub mniej tego nieświadome. Skutkiem takiego działania dla ofiary jest to, że nabędzie strasznej odrazy do wszystkiego, co jest święte (do modlitwy, kościoła, obrazów świętych ...), w połączeniu z innymi, bardzo różnymi przejawami zła. Coś takiego może przydarzyć się również temu, kto zlecił czarownikowi wykonanie pewnej pracy, złożył raz ofiarę w postaci nawet bardzo małej zapłaty, przekazał wymagane rzeczy i być może zastosował się do zaleceń: nawiedzenie siedmiu kościołów, zapalenie świec w określony sposób, rozrzucenie śmieci, noszenie pewnych przedmiotów na sobie lub zawieszanie ich na kimś innym itd. W ten sposób zawiera się ze złym duchem bardziej lub mniej uciążliwy związek, ze złymi następstwami dla duszy i ciała.

Podział czynności magii doskonałej.

Czynności magii doskonałej dzieli się na:

• uświęcenia
• poświęcenia
• błogosławieństwa
• usunięcia ze stanowiska
• wykluczenia ze wspólnoty
• przekleństwa

Inne formy czynności magicznych.

Inne formy czynności magicznych skupiają się na wytwarzaniu napojów lub mieszanek, które wywołują sugestie lub dręczenie diabelskie u tego, kto je spożyje. Poszkodowany znajduje w swoim organiźmie nie tylko coś obrzydliwego, ale także wpływ duchów demonicznych, wzywanych podczas przygotowania tego środka. Bardzo znany jest tak zwany napój miłości (legat, zapis), przy pomocy którego można narzucić zawarcie związku ze złym duchem pod wpływem mocy szatańskich.

W magii Voodoo dwupłciowy wąż Danbhalah i Aida Wedo jest tak mocnym źródłem natchnienia dla swoich czcicieli, że osiągają zadziwiające efekty o każdej porze dnia i nocy. Wąż ten, jak się twierdzi, zna wszystkie tajemnice Słowa stwórczego za pośrednictwem języka magicznego, opiewanego w muzyce sakralnej. Chodzi tutaj o magię haitańską, pochodzenia afrykańskiego, która razem z pierwotną magią afrykańską i z magią sprowadzoną do Ameryki Południowej (zwłaszcza do Brazylii), o nazwie macumba, wywiera silny wpływ demoniczny.

Najgorsza jest magia wywodząca się z Afryki, która posługuje się gusłami (witchcraft), a uprawia ją ten, kto chce wyrządzić zło innym osobom przy pomocy magicznych środków oraz spirytyzmu, czyli wywoływania duchów, przez co pragnie wejść w kontakt z duchami osób zmarłych lub duchami wyższymi. Wywoływanie duchów jest znane we wszystkich kulturach i u wszystkich ludów. Medium służy za pośrednika między duchami a ludźmi, udzielając swojej energii (głosu, gestów, pisma...) duchowi, który chce się ukazać. Może się zdarzyć, że te wywoływane duchy, które są zawsze złymi duchami, mogą zawładnąć kimś z obecnych.

Stosunek Kościoła do magii i spirytyzmu.

Kościół zawsze potępiał spirytyzm i uczestniczenie w nim. Pismo Święte podaje nam jedyny przypadek, kiedy to Saul zwrócił się do wróżki (medium):

Zmarłych należy szanować i nie wolno ich niepokoić. Zwyczajnym egoizmem i okrucieństwem jest chęć czepiania się naszych zmarłych lub pragnienie przywołania ich do nas. Tym, czego oni potrzebują, jest wyzwolenie wieczne, a nie wciąganie ich na nowo w sprawy ludzi tego świata.

Magia na szeroką skalę.

Przez magię można wpływać także na grupy osób. Możliwe jest, aby zły duch posłużył się jakąś osobą w celu wywarcia wpływu nawet na bardzo liczne grupy ludzi, mogą one właśnie przejąć władzę nad narodem lub oddziałowywać na losy innych narodów. Do takich ludzi można by zaliczyć Karola Marksa, Hitlera czy Stalina. Okrucieństwa popełnione przez nazistów, potworności komunizmu, masakry milionów ludzi przez Stalina, były nacechowane diabelską nienawiścią, przewrotnością i innymi cechami.

Przekleństwa lub złorzeczenia.

Są to życzenia zła, którego źródłem jest zły duch. Gdy są wypowiedziane złośliwie, zwłaszcza gdy zachodzi związek krwi między przeklinającym i przeklętym, mogą mieć miejsce straszne następstwa. Najczęstsze i najpoważniejsze przypadki miały związek z rodzicami albo dziadkami, którzy przeklęli swoje dzieci lub wnuki. Przekleństwo okazało się bardzo poważne, ponieważ odnosiło się do ich życia i zostało rzucone w szczególnych okolicznościach, na przykład w dniu ich ślubu. Rodziców z dziećmi łączą więzy krwi, mają nad nimi władzę, jakiej nie ma żadna inna osoba.

Rzucanie uroku wzrokiem.

Jest to zjawisko nieudowodnione, ale uznane za możliwe głównie na podstawie wieloletnich doświadczeń podczas sprawowania posługi przez egzorcystów. Polega to na zaczarowaniu osoby za pośrednictwem spojrzenia. Nie chodzi tutaj wcale o to, jak niektórzy sądzą, że pewne osoby przynoszą pecha, gdy popatrzą na kogoś krzywym okiem, bo to są bajki. Rzucenie na kogoś uroku wzrokiem jest prawdziwym zaczarowaniem wtedy,, gdy jest czynione w celu zaszkodzenia określonej osobie poprzez interwencję złego ducha. Szczególnego znaczenia nabiera tutaj użyty środek do wywołania szkodliwego skutku, czyli spojrzenie. Przeważnie trudno jest rozpoznać sprawcę zaczarowania i to, skąd całe zło wzięło swój początek. Ważne jest, aby osoba dotknięta nie podejrzewała nikogo, ale umiała przebaczyć i modlić się za tego, kto wyrządził jej krzywdę.

Gusła.

Jest to bardzo często stosowany środek przy dokonywaniu czarów. Chodzi tutaj o wykonanie przedmiotu z najbardziej dziwnego i różnego materiału, który ma znaczenie zupełnie symboliczne: jest dostrzegalnym znakiem chęci zaszkodzenia komuś i narzędziem ofiarowanym szatanowi, aby wycisnął na nim swoją moc. Mówi się często, że szatan w małpi sposób naśladuje Boga. W tym przypadku możemy odwołać się do sakramentu, które jako narzędzie łaski ma materię postrzeganą zmysłami (np. woda w sakramencie chrztu). Przy gusłach używa się materiału w celu szkodzenia.

Można wyróżnić dwa sposoby stosowania guseł w odniesieniu do wyznaczonej osoby:

• Bezpośredni - Polega na podaniu napoju albo pokarmu z wkładem mającym wywołać zamierzony skutek. Tego rodzaju napój lub pokarm przygotowuje się z domieszką różnych składników: krwi menstruacyjnej, kości zmarłych, różnych proszków, przeważnie ciemnych (przypalonych), części zwierząt (głównie serca), ziół o szczególnym działaniu. Ale skuteczność szkodzenia zależy nie tyle od użytego materiału, ile raczej od chęci zaszkodzenia przez interwencję złego ducha. Chęć tę wyrażają tajemne formuły wypowiedziane podczas przyrządzania mieszanek. Prawie zawsze osoba dotknięta w taki sposób, poza innymi dolegliwościami, cierpi na charakterystyczny ból żołądka, który egzorcyści potrafią dobrze określić i który ustępuje dopiero po opróżnieniu żołądka poprzez zwymiotowanie lub wydalenie. Wtedy też wydala się najróżniejsze i najdziwniejsze rzeczy.


• Pośredni - Polega na zaczarowaniu przedmiotów należących do osoby, której chce się zaszkodzić (fotografie, ubrania lub inne rzeczy osobiste), albo na zaczarowaniu zrobionych figurek, które tę osobę uosabiają: kukiełek, lalek, zwierząt, mających niekiedy tę samą płeć i wiek, co osoby żyjące. Chodzi więc o przedmiot zastępczy, który dotyka się takimi samymi nieszczęściami i dolegliwościami, jakie chciałoby się wyrządzić danej osobie. Na przykład w czasie obrzędów satanistycznych wbija się lalce igły w głowę z myślą o określonej osobie, która potem czuje straszne bóle głowy i mówi:
  
  Czuję się, jakby całą moją głowę przeszywały ostre igły.

Bardzo często uwolnienie następuje dzięki wydaleniu różnorodnego materiału: kolorowych nitek nawełnianych, wstążek, gwoździ, powiązanych kawałków drutu. Istnieją przypadki, w których przedmiot guślarski jest wykonany w formie plecionki, wykonanej z włosia lub z wycinków tkaniny kolorowej (zwłaszcza białej, czarnej, niebieskiej, czerwonej w zależności od zamierzonego celu).

Aby wyrządzić szkodę dziecku jeszcze w łonie matki, sporządza się przy pomocy igły i włosia końskiego plecionkę lalki od szyi do pępka. Celem jest złośliwe życzenie, aby dziecko w łonie matki rozwijało się nieprawidłowo, czyli żeby się źle rozwijała ta część ciała, która została oznaczona plecionką.

Jest jeszcze wiele innych przedmiotów guślarskich, wykonanych w celu szkodzenia, które znajduje się w poduszkach lub materacach, np: powiązane kolorowe wstążki, kosmyki mocno splecionych włosów, sznurki pełne węzłów, wełnę ściśle zbitą przez jakąś nadludzką siłę w kształt wieńca, zwierząt (myszy) lub figur geometrycznych, skrzepy krwi, kawałki żelaza albo drewna, poplątane kawałki drutu żelaznego, lalki przyozdobione dziwnymi znakami lub noszące ślady nakłucia itp. Czasem zdarza się, że tych obcych przedmiotów nie widać na pierwszy rzut oka po otwarciu materaców albo poduszek, wychodzą one na jaw dopiero wtedy, gdy się je pokropi wodą egzorcyzmowaną lub gdy się włoży do nich poświęcony obrazek (zwłaszcza Chrystusa Ukrzyżowanego lub Matki Przenajświętszej).

Numerologia.

Ceniony w kręgach satanistów jest język liczb - numerologia. Pozwala ona odczytywać wszelkie teksty w nowy, tajemniczy sposób. Zamiana liter na liczby może odbywać się według dowolnie wybranego schematu. Np. w Kabale imiona i nazwiska tłumaczy się na starożytny język herbajski, po czym według odpowiedniego klucza - przyporządkowującego każdej literze inną cyfrę - oblicza się wartość liczbową danego słowa. Sataniści posiadają często tzw. Kabałę Aleistera Crowleya, zwaną też Liber 777, według której odczytują znaczenie obliczonych wartości.

Do kluczowych liczb należą:

• 1 - zasada męska, ciepło, twórczość
• 2 - zasada żeńska, intuicja, macierzyńskość
• 3 - żywiołowość, skłonności artystyczne
• 4 - kanciastość, solidność, trzeźwość, praktycyzm
• 5 - pięć zmysłów, więc zmysłowość i seks
• 6 - romantyzm, ciepło, kochliwość
• 7 - mistycyzm
• 8 - cyfra przeznaczenia, dla niektórych nieszczęśliwa
• 9 - zadziorność
• 12 - liczba potrzebna dla zorganizowania sabatu (u niektórych satanistów)
• 13 - pechowa - (trzynasty nie mógł brać udziału w sabacie, 13 apostoł - Judasz, 13 karta Tarota - Śmierć

Wiedza okultystyczna zostaje przekazana w numerologii za pomocą mowy liczb.
Całość numerologii opiera się na następujących założeniach:

• 1. Liczby są symbolami wyrażającymi odwieczne zasady, które rządzą tajemnym procesem Stwarzania.


• 2. Każda liczba wyobraża czynną siłę zawierającą świadomość Mocy, której jest atrybutem


• 3. Działają za pośrednictwem energii, ożywiającej ciała i byty. Świadomość każdej liczby kształtuje rozwój, który jest czynnikiem dominującym i determinującym otaczającą rzeczywistość.


• 4. Jako symbole owych zasad liczby znajdują swoje określone miejsce w świadomości ludzkiej, a za jej pośrednictwem zawsze wytwarza się równoczesna więź między tym, kto myśli, myślą a przedmiotem.


• 5. Kiedy już zostanie wytworzona ta równoczesna więź pomiędzy człowiekiem a światem zewnętrznym, każdy będzie działał zależnie od swoich reakcji na zgodności liczbowe, które będą nim powodowały i osiągnie swój rozwój zgodnie z harmonią swych myśli i charakterem otaczających go wpływów.

Wróżbiarstwo.

Z magią zawsze łączy się wróżenie: chęć poznania przyszłości przez posługiwanie się nieodpowiednimi środkami. Wystarczy pomyśleć o bardzo rozpowszechnionym zwyczaju wróżenia z kart czy też przepowiadaniu przyszłości z kart tarotowych, którymi najczęściej przy wróżeniu posługują się czarownicy i wróżbici.

Karty Tarota.

Początek kart tarotowych się XIII wieku i wywodzi się od Cyganów, którzy zawarli w tej grze swoją zdolność przepowiadania przyszłości. U podstaw tego leży nauka ezoteryczna, która podaje zasady zgodności między człowiekiem a światem boskim. Człowiek naiwny, omamiony odczytaniem swej przyszłości, odchodzi z niepokojem i nieufnością albo próżnymi nadziejami, często związanymi z życiowymi podejrzeniami w stosunku do rodziców lub przyjaciół, a nade wszystko z pewną formą uzależnienia od tego, kto mu wróżył z kart, co będzie mu towarzyszyć także w przyszłości. To wszystko może wywołać u niego stany lękowe, rozdrażnienie, niepewność. Będzie odczuwał pragnienie ciągłego uciekania się do praktyk magicznych lub zaopatrywania się w talizmany, które by unieszkodliwiły tego wewnętrznego wroga, o którego on sam się postarał i który jest przyczyną jego chorób i nieszczęść.

Języki symboliczne wróżbiarstwa.

Wróżbiarstwo wypracowało niezwykle bogaty zestaw języków symbolicznych. Odczytuje ono treści, w odpowiednim stanie wróżbity, z języka tajemnego, wyrażonego za pomocą najróżniejszych akcesoriów. Występuję więc:

• aeromancja - obserwacja zjawisk atmosferycznych
• aksjonomancja - obserwacja ruchu topora wbijanego w drewno
• aleuromancja - interpretacja figur utworzonych po rozsypaniu mąki
• anagramancja - wróżenie z wyrazów lub zdań powstałych przez przestawienie liter
• apantomancja - interpretacja zachowania się zwierząt
• belomancja - obserwacja strzał wypuszczonych z łuku
• bibliomancja - odczytywanie słów lub zdań z otwieranych na chybił trafił książek
• botanomancja - interpretacja zachowania się roślin
• bryzomancja - interpretacja snów
• causinomancja - obserwacja ognia
• chiromancja - wróżenie z linii papilarnych dłoni
• enomancja - obserwacja wina
• grafomancja - interpretacja ręcznego pisma
• kapnomancja - obserwacja dymu
• kartomancja - wróżenie z ułożonych kart
• krystalomancja - obserwowanie kryształów i klejnotów
• onomancja - wróżenie z imion
• palmomancja - interpretacja gestów czynionych przez człowieka

Symboliczne przedmioty wróżbiarstwa.

Symboliczne przedmioty to zarówno maski, obrazy, sztandary, budowle, jak i przedmioty drobniejsze, np. medale, medaliony, wisiorki, bransolety, pierścienie, kolczyki, itp. Do symboli o dużym znaczeniu ideowym, a także wiążących ogromny ładunek emocjonalny, należą amulety i talizmany.

Amulety.

Amulety są przedmiotami magicznymi, będącymi środkiem ochronnym broniącym człowieka. Wiele z nich przygotowuje się według zasada złe odstraszyć złem. Dlatego elementami amuletów są często rogi, zęby, kolce. Przed urokiem rzucanym przez złe oko ma chronić oko. Dlatego też często w amuletach można spotkać symbol oka lub agat (zwany kamieniem ocznym). Każdy czarownik nosi na sobie lub przygotowuje dla innych amulety, czyli medale, których symbole są katalizatorami energii. Mają one, według czarownika, szczególną moc niebiańską. Amulet wywodzi się z natury. Powszechnie używany jest niedźwiedzi pazur lub zajęcza łapa. Gdyby na amulet naniesiono jakieś napisy i gdyby zostały konsekrowane, przemieniłyby się w talizmany.

Talizmany.

Talizmany są przedmiotami zrobionymi przez człowieka, którym przypisuje się magiczną moc przynoszenia dobra lub zła. Mogą być wykonane z dowolnego materiału, chociaż niektóre uważa się za lepsze od innych. Np. talizman miłości, aby przyniósł możliwie największy efekt, powinien być wykonany z miedzi. Talizman zwykle posiada inskrypcje - słowa lub wzór. O talizmany proszą najczęściej osoby nieszczęśliwe, które czują się dotknięte przez zły los, nieszczęście, niezrozumienie, brak miłości, ubóstwo. Osoby te są gotowe zapłacić każdą cenę, niekiedy nawet bardzo wysoką, za przedmioty, które mają im przynieść szczęście i wyzwolić je od wszystkich niepowodzeń życiowych. Tymczasem noszą na sobie niebezpieczny ładunek, który może zaszkodzić nie tylko im, ale także członkom ich rodzin.

W kulcie satanistycznym używa się wiele akcesoriów o symbolicznym znaczeniu. Zarówno ich rodzaj, jak i znaczenie są różne w zależności od kategorii grupy, jej doktryny i sprawowanego kultu. Anton La Vey w Biblii szatana zwraca uwagę na kilka istotnych przedmiotów, przypominając o precyzji ich ustawienia, używania i rozumienia. Przedmioty te bowiem nie posiadają charakteru jedynie użytkowego, lecz nade wszystko symboliczny. Do takich przedmiotów, poza odpowiednim strojem uczestników obrzędu, należą:

• ołtarz - którym w kulcie satanistycznym jest naga kobieta, gdyż jest ona naturalnym pasywnym receptorem i symbolizuje matkę ziemię. Jeżeli nagość jej jest niepraktyczna, wówczas ubiera się ją lub nakrywa. Jeżeli obrzędom przewodzi kobieta - nie ma potrzeby by inna służyła za ołtarz. W przypadku braku kobiety rytuał powinien być odprawiony na specjalnym podwyższeniu, na którym ona miała spoczywać.


• symbol Baphometa - zwany też Kozłem z Mendes, Kozłem o Tysiącu Młodych, Kozłem Judasza lub Ofiarnym. Umieszcza się go na ścianie nad ołtarzem. Reprezentuje on siły ciemności w połączeniu z rozrodczą płodnością kozła.


• świece - symbolizują światło Lucyfera czyli niosącego światło, oświecenie, żywy ogień, płonące pożądanie i płomienie piekła. Do satanistycznego rytuału używa się nie więcej niż jednej białej świecy (symbol ścieżki lewej ręki) oraz czarnych tyle, ile potrzeba do oświetlenia komnaty, gdyż nie wolno się posługiwać żadnym innym źródłem światła.


• dzwon - wskazuje moment rozpoczęcia i zakończenia rytuału, kapłan uderza weń dziewięć razy, obracając się przeciwnie do kierunku wskazówek zegara i zwracając uderzenie ku czterem stronom świata. Uderzenie w dzwon ma na celu oczyszczenie powietrza z innych zewnętrznych dźwięków lub (na zakończenie) wzmocnienie siły jego oddziaływania.


• kielich - symbol Pucharu Rozkoszy, ma być wykonany ze srebra, z innego metalu, szkła lub porcelany, ale nigdy ze złota (kojarzy się z Królestwem Niebieskim).


• eliksir - napój symbolizujący fluid lub Eliksir Życia, może to być wino lub jakiekolwiek stymulujące i przyjemne dla podniebienia napoje. Eliksir ma być pity z Pucharu Rozkoszy zaraz po wygłoszeniu Inwokacji do szatana.


• miecz potęgi - symbol agresywnej siły, służy do przedłużenia i wzmocnienia ramienia, którym kapłan gestykuluje i wskazuje (w innych formach magicznych jest to laseczka lub różdżka). Mieczem kapłan przebija pergamin zawierający przesłanie lub życzenie zaraz po jego odczytaniu na głos, a potem - nadziany na ostrze pergamin - spala w płomnieniu świecy.


• gong - używa się go do przywoływania Mocy Ciemności, należy w niego raz uderzyć po powtórzeniu przez uczestników rytuału słów kapłana chwała szatanowi.


• pergamin - dla satanistów powinien być wykonany ze skóry owcy zabitej na pożywienie. Służy do zapisania próśb i życzeń skierowanych do szatana.
• 
  fallus - symbol płodności, siły rozrodczej, męskości i agresji. Asystent kapłana trzyma fallus oburącz i metodycznie nim potrząsa na cztery strony świata w celu pobłogosławienia domu.Może być wykonany z gipsu, drewna, gliny, wosku, itp.

Symbole satanistyczne.

Symbole przynależności do grupy satanistycznej mogą przyjmować postać: odpowiedniego stroju, przedmiotu, znaku graficznego, gestu powitania, czy też tatuażu. Najpopularniejszy jest znak graficzny, wyrażający najistotniejszy element doktryny grupy. Badacze dowodzą, że obraz jest podstawowym środkiem oddziaływania na wyobraźnię społeczną. Jeżeli nie można użyć obrazu, w celu osiągnięcia tego samego skutku używa się odpowiednich słów i haseł. Moc słów wiąże się bowiem z wywołanymi przez nie obrazami i nie zależy od ich rzeczywistego znaczenia. Znak graficzny jest więc najprostszą i najkrótszą drogą komunikowania się grupy ze swoimi członkami.

Sześcioramienna gwiazda Dawida.

Jednym z najstarszych symboli jest sześcioramienna gwiazda. W Europie jest ona rozpowszechniona jako Gwiazda Dawida (Tarcza Dawida), związana z judaizmem. W innych kulturach gwiazda sześcioramienna przeważnie ujęta jest w koło, a nawet spłaszczona. Najczęściej maluje się ją lub rysuje (nawet na ziemi), wykonuje też w metalach szlachetnych lub stopach metali kolorowych. Istnieje wiele interpretacji tego znaku. Większość mówi o wzajemnym przeplataniu się świata ludzi ze światem bogów (poszczególne światy symbolizują trójkąty, będące magicznymi trygramami). Taoizm mówi o wzajemnym przenikaniu się dwóch pierwiastków - yin i yang - które stanowią podstawę życia. Współcześnie w grupach medytacyjnych New Age wywodzących się z taoizmu, znak ten stanowi główny symbol działalności magicznej (tak czarnej, jak i białej energii). Często też jest elementem bardziej skomplikowanych znaków.

Swastyka.

Równie wieloznacznym znakiem jest swastyka - symbol mający pochodzenie starożytne. Pierwotnie przedstawiał cztery pory roku, cztery wiatry i cztery kierunki świata. Obecnie ramiona tego złamanego krzyża zostały przesunięte w przeciwnym kierunku, by przedstawić elementy lub siły zwracające się przeciwko naturze i harmonii. Symbol ten jest używany przez grupy noenazistowskie i okultystyczne.

Satanistyczne symbole zewnętrzne.

• odwrócony krzyż - noszony w formie medalionu lub wyszyty na kurtce
• wizerunki diabła lub kozła - wymalowane na plecach czarnych lub granatowych kurtek
• napisy - o treści: Ave Saraye, Salve Imperator Hades, Ave Satanos lub nazwy zespołów muzycznych - satanistycznych
• rękawiczki z obciętymi palcami

Satanistyczne znaki przynależności i stopnia wtajemniczenia.

• trzy odwrócone dziewiątki (trzy szóstki) - symbol dziecka szatana (Bestii)
• pentagram lub heksagram
• trzy litery F (szósta litera w alfabecie)
• trzy koła połączone ze sobą
• swastyka
• trójkąt
• itp.

Satanistyczne znaki graficzne.

Te znaki graficzne mają ukryte znaczenie, znane przede wszystkim członkom sekt i grup religijnych.

• Pentagram - gwiazda pięcioramienna (często wpisana w koło), przedstawia głowę kozła. Każde z ramion wyobraża inny element wszechświata. Gwiazda symbolizuje ludzkość. Punktem szczytowym jest ludzkość sięgająca nieba, a punkty na dole to ludzkość stojąca okrakiem nad światem przyrody.


• Głowa kozła - symbolizuje rogatą kozę Mendesa z mitologii starogermańskiej, kozła Baphometa, któremu rzekomo oddawali cześć Templariusze, jeden ze sposobów wyśmiania ofiary Chrystusa - Baranka. Niekiedy znak ten przybiera postać gestu - złożenia dłoni na kształt rogów.


• Odwrócony krzyż (zwany krzyżem południowym) - ośmiesza krzyż Chrystusa, niekiedy tłumaczony jest jako cień krzyża na Golgocie.


• Złamany krzyż zwany pacyfką - był znakiem pokoju, a w grupach okultystycznych wyobraża pokonanie chrześcijaństwa - złamanie ramion krzyża.


• Złamane S - noszone przez członków nazistowskich oddziałów śmierci, w grupach satanistycznych przedstawia błyskawicę i oznacza niszczyciela.


• Udjat albo wszystkowidzące oko - odnosi się do Lucyfera, króla piekła. Oko jest na pół zamknięte i oznacza, że choć może się wydawać, że szatan nie obserwuje człowieka, on to jednak czyni. Poniżej oka jest łza, gdyż szatan niby płacze nad tymi, którzy są poza jego wpływem.


• Żuk skarabeusz - żuk gnojak w starożytnym Egipcie był symbolem reinkarnacji, jest to również symbol Belzebuba - władcy much.

Podsumowanie.

Nie należy zbyt łatwo wierzyć w czary, zwłaszcza dokonane za pomocą przedmiotów guślarskich, gdyż są to bardzo rzadkie przypadki. Przyczyna większości przypadków znajduje swe źródło w problemach natury psychicznej, autosugestii, sztucznych lękach, które leżą u podstaw trudności będących powodem narzekań. Często czary nie osiągają swego celu, gdyż Bóg na to nie pozwala a osoba nimi dotknięta jest dobrze zabezpieczona przez modlitwę i zjednoczenie z Bogiem w łasce uświęcającej. Wielu czarowników też nie potrafi dokonać czarów, bo są tylko zwykłymi oszustami, ponieważ sam zły duch, który jest kłamcą od początku, jak go określa Ewangelia, wprowadza w błąd nawet swoich zwolenników. Dużym błędem byłoby życie w strachu, że można stać się ofiarą czarów.

Pismo Święte mówi, że nie powinniśmy lękać się złego ducha, lecz mu się przeciwstawiać, a wtedy ucieknie od nas:

Mamy Łąskę Chrystusa, który pokonał szatana przez swój krzyż. Mamy wstawiennictwo Najświętszej Maryi, Nieprzyjaciółki szatana od początku ludzkości, a także pomoc aniołów i świętych. A przede wszystkim mamy znamię Trójcy Świętej, którym zostaliśmy naznaczeni na chrzcie świętym i jeżeli żyjemy w jedności z Bogiem, to raczej zły duch wraz z całym piekłem powinien się nas obawiać, pod warunkiem jednak, że sami nie otworzymy mu drzwi.